Autor: Esteban Antonio Barlow Zas
Os alumnos de János Starker non esquecen os sabios consellos do seu profesor. Entre estes consellos, un dos máis lembrados é: "Non toques notas, conta unha historia". Gustaríame compartir unha pequena historia que aconteceu na cidade de Sevilla a última fin de semana do pasado mes de setembro.
Para conmemorar o centenario do nacemento do gran mestre János Starker, celebrouse un encontro de violonchelistas para homenaxear a quen posiblemente foi o maior mestre, violonchelista e músico da nosa historia, ademais dunha gran persoa. Durante este encontro musical desenvolvéronse diversas actividades conxuntas, como clases maxistrais, proxección de vídeos sobre a vida e o legado do mestre húngaro e charlas, entre outras. As actividades foron dirixidas por antigos discípulos do mestre, que compartiron as súas experiencias musicais e os sublimes consellos que recibiron nos seus anos como alumnos de János Starker. Non só consellos técnicos, senón clases de vida e, por suposto, música. Estou, como todas as persoas que asistiron, moi agradecida a quen tivo a iniciativa de celebrar esta gran figura na cidade de Sevilla.
Para min, o evento máis destacado destes días foi a asistencia ás masterclases impartidas por Gary Hoffman, antigo alumno de Starker e hoxe un dos violonchelistas máis recoñecidos do mundo. As mañás no Conservatorio Superior de Sevilla deron lugar a momentos inesquecibles nos que o profesor Hoffman nos explicou os conceptos máis esenciais de como facer música e non só notas, e como hoxe esta filosofía se vai perdendo pouco a pouco.
Persoalmente, a miña experiencia foi absolutamente incrible, xa que fun un dos afortunados que puiden ter clase co señor Hoffman, ademais de poder escoitar a todas e cada unha das clases dos meus compañeiros. Non só aprendín moito cando me tocou interpretar, senón que o maior luxo foi poder escoitar a todos os diferentes violonchelistas que viaxaron dende ben lonxe para esta magnífica oportunidade, e como a partir dese momento poderei aplicar o compartido na miña aprendizaxe.
Durante a mesa redonda, na que participaron as persoas máis próximas ao señor Starker, expuxéronse puntos de vista moi interesantes sobre a docencia en Bloomington, o impacto do seu legado e o moito que se bota de menos a esta figura protagonista non só para a música, senón tamén para as artes. Carolina Landriscini, Gary Hoffman, María de Macedo, Suzana Stefanovic e Israel Fausto, entre outros estudantes de Starker, foron os que compartiron con nós as súas anécdotas, impresións, pensamentos e consellos. Os seus antigos alumnos, agora profesores, constitúen o legado vivo de Starker.
János Starker tamén dicía: 'Carry the flag' (é dicir, apoia e protexe o que pensas), e penso que agora nos toca aos mozos violonchelistas defender este legado. En conclusión, foron uns días fantásticos e enriquecedores nos que aprendín e disfrutei moito. Espero poder transmitir nun futuro próximo todo o que me ensinaron.
Quero agradecer a todas as persoas que estiveron detrás da preparación deste evento: Israel Fausto, Carolina Landriscini, Gary Hoffman, Suzana Stefanovic e María de Macedo, entre outras moitas persoas. Obviamente, para min isto non sería posible sen Soncello e todas aquelas persoas que o compoñen, e por iso quero expresar o meu máis grande agradecemento.
Autor: Esteban Antonio Barlow Zas
Fotografía: Elena Rodríguez Vidal
János Starker
(Budapest, Hungría 1924 –
Bloomington, EE.UU 2013)
Comments