Autores: David Rodríguez Rivada e Virginia del Cura Miranda
Inauguramos o noso percorrido polo repertorio do violonchelo con este clásico ineludible.
En cada publicación achegaremos enlaces a vídeos, páxinas web e documentos que poden ser de utilidade para quen estea a preparar estas obras, ou mesmo para quen teña curiosidade por elas.
Desta ocasión toca compartir toda a información relacionada con este gran concerto de Haydn. É unha obra imprescindible para estudantes e aspirantes a orquestras, polo que pensamos que podería ser de axuda.
Internet dános todo tipo de información e podemos atopar cousas marabillosas. Sen ir máis lonxe, se queres escoitar clases maxistrais centradas neste concerto, fixemos unha lista de clases que poden ser do teu interese:
Benjamin Zander
Marc Coppey
Natalia Gutmann
Robert Cohen
Johannes Moser
Inbal Segev (3er movimiento )
Janos Starker
Pau Casals
Chu Yi-bing
Mischa Maisky
Mstislav Rostropovitch
ACOMPAÑAMENTO
Se precisas un pianista acompañante e non sempre tes un dispoñible, aquí tes un acompañamento para tocar con él.
Se aínda non tes localizadas as partituras, aquí as podes atopar.
¿CÁL ESCOITAR?
Se queres gozar dalgunhas das interpretacións máis destacadas, estas son as que atopamos:
Cristophe Coin
Jacqueline Du Prè
Pablo Ferrández
Emanuel Feuermann
Stéphanie Huang
Steven Isserlis
Víctor Julien-Laferrière
Anastasia Kobekina
Mischa Maisky
Yuya Okamoto
Mstislav Rostropovich
Heinrich Schiff
¡HAYDN MODERNAIZASE!
Aquí vos presentamos Nomadplay. Nesta Aplicación atopamos a versión de Haydn interpretada por Rafael Pidoux e que grava xunto a una orquestra.
A aplicación é de pago, e ten un custo de 10 €. Pero o material é moi interesante. Podes separar a voz do violonchelo, illar a orquestra, modificar a velocidade, silenciar os instrumentos... Como se foses o solista cunha orquestra ao teu mando.
SABÍAS QUE...?
Se queres pasalo ben lendo algúns datos curiosos, además de premer aí contámosche o seguinte:
Notas ao programa
A orquestración, que nos ventos só inclúe dous oboes e dous trompas (estas últimas nin sequera participan no adagio), observa unha lixeireza e transparencia ben xulgadas para que a parte solista sexa plenamente valorada: sábese que no delicado problema do equilibrio sonoro reside o obstáculo que impediu a consecución de moitas páxinas de concertos dedicadas ao violoncello.
Anton Kraft, a quen se lle dedicou a obra (polo menos ese feito non se dubida) debeu ser un virtuoso excepcional a xulgar polas grandes dificultades da parte solista: o rexistro agudo úsase constantemente e, pouco antes da cadencia da primeira. movemento, Haydn sobe con audacia ao Sol agudo por medio de sons harmónicos (que levan a indicación de "flautino", é dicir, "fluted"). Por outra banda, explota abundantemente as posibilidades polifónicas do instrumento; cordas dobres e triples, oitavas, melodía acompañada polo propio solista, ata chegar a un verdadeiro contrapunto, presentan ao intérprete problemas tan arduos como apaixonantes. Pero a pesar de tanto virtuosismo, Haydn soubo admirablemente aproveitar o carácter esencialmente cantor do instrumento, o que explica a razón do tempo moderado dos dous movementos extremos. Toda a partitura demostra un profundo coñecemento e gran amor por un instrumento que Haydn sempre soubo favorecer con solos interesantes nas súas sinfonías, desde a Sinfonía n.o 6 en re maior, The Morning, de 1761, ata a sinfonía n.o 95 en do menor. , escrito en Londres trinta anos despois. (Artículo publicado en el blog www.refinandonuestrossentidos.com)
O gusto de Haydn polo violonchelo tamén se aprecia nas súas Sinfonías con “violoncello obbligato”, que son os números 13, 31 e 36 (referímonos á fantástica gravación realizada pola Orquestra Barroca de Sevilla e Cristophe Coin).
Outra curiosidade relacionada co concerto en Re Maior de Haydn é que durante o século XIX tocouse a coñecida “versión de Gevaert” deste concerto (un arranxo ao xeito do que fixo Grutzmacher co concerto en Si bemol Maior de Boccherini) e que o manuscrito de Haydn foi atopado de novo arredor de 1950.
Por último, sinalamos que esta obra é un requisito case obrigatorio para calquera proba de orquestra e moitas veces tamén nas fases eliminatorias de certames internacionais, como o Queen Elisabeth, que adicou as súas edicións de 2017 e 2022 respectivamente ao violoncello.
Ata a próxima entrada!
Commentaires